Меркаванне: як адрадзіць прэстыж прафесіі
Можна бясконца спрачацца, вызначаючы самыя разнастайныя крытэрыі прэстыжнасці прафесіі, але, на мой погляд, ёсць тры ключавыя пункты, якія прадвызначаюць імкненне людзей выбіраць тое ці іншае рамяство.
Хочацца верыць, што пры выбары будучай прафесіі чалавекам перш за ўсё кіруюць прызначэнне, грамадзянскі абавязак і ўласнае ўсведамленне таго, што гэта маё, гэта тое, чым я на самай справе магу і хачу займацца. Лічу, што ў сучасным грамадстве справа ідзе інакш. У першую чаргу асноўным фактарам выбару той ці іншай прафесіі становіцца будучая заработная плата. Упэўнены: тыя, хто сцвярджае, што заробак не галоўнае, у пераважнай большасці хітруюць, або ў іх ёсць іншая крыніца даходаў. Па-другое, будучая прафесія павінна быць запатрабаванай і сацыяльна значнай. У свядомасці большасці людзей быць сантэхнікам менш прэстыжна, чым, скажам, праграмістам, нягледзячы на тое, што прафесійныя сантэхнікі на вагу золата і зарабляюць вельмі прыстойна. Ну і, нарэшце, пенсіённыя перспектывы. Усе мы рана ці позна 
адыходзім ад асноўных спраў, але жыццё працягваецца, а для многіх у гэты момант яно толькі пачынаецца.
У бягучым навучальным годзе я працую крыху менш, чым на палову стаўкі, але пры гэтым праводжу за праверкай розных дамашніх, класных, індывідуальных, лабараторных, самастойных і кантрольных работ у сярэднім каля 7 астранамічных гадзін у тыдзень, каля 400 хвілін. Аплачвае мне толькі 0,4 акадэмічнай гадзіны ў тыдзень, што складае 18 хвілін. Хіба гэта павага? Грошы на набыццё метадычнай літаратуры мне не выплачваюцца, паколькі я маю недастатковую для гэтага нагрузку. Калі ў мяне палова стаўкі і больш — выплата ідзе, менш — не. Як мне павышаць свой узровень метадычнай падрыхтоўкі? Як звычайна, за свой кошт! А колькі ніяк не аплачанага дзяржавай працоўнага часу настаўнік затрачвае на складанне заданняў паўрочнага і тэматычнага кантролю! Мяне кожны раз абурае, калі пачынаюць падазраваць педагогаў у тым, што яны не адпрацоўваюць аплачаны ім час у поўным аб’ёме, і праводзяць праверкі належнага выканання настаўнікамі працоўнага графіка.
Не так даўно два дні — у суботу і нядзелю — я працаваў у складзе журы гарадской алімпіяды па фізіцы. У якасці кампенсацыі за работу ў выхадны дзень (нядзелю) мне далі дзень адпачынку без захавання заработнай платы. Хочаце — верце, хочаце — не, але такая форма кампенсацыі прапісана ў Працоўным кодэксе Рэспублікі Беларусь і дае наймальніку такое права. Ну і што, што не заплацілі за выкананую табой работу. Ты ж быў уключаны ў склад гарадскога журы, гэта ж прэстыжна, хіба гэтага мала?! Цудоўна, канечне, дзякуй за давер і прызнанне нейкага ўзроўню майго прафесіяналізму, але… Мне не даюць у магазіне прадукты харчавання і адзенне проста так — просяць даць узамен грошы.
